W świecie nie bez powodu rozpowszechnione jest skojarzenie włoskiej mafii z rejonem Sycylii. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że najstarsza i najsilniej rozwinięta organizacja przestępcza tego rodzaju, została zawiązana właśnie na tej urokliwej wyspie.
Stało się to już w 1820 roku, gdy wyspa wchodziła w skład Królestwa Obojga Sycylii, obejmującego dodatkowo południową część Półwyspu Apenińskiego. Pierwotnie sensem i motywacją działań mafiosów było osiąganie konkretnych celów politycznych: członkowie organizacji zabijali, kradli i popełniali inne przestępstwa w imię osiągnięcia tego sortu korzyści, w rzeczywistości zdominowanej przez absolutystyczne rządy hiszpańskich Burbonów. Mafia zrodziła się w przestrzeni ówczesnych więzień, jednak wraz ze swoimi członkami przeniosła się w niedługim czasie na obszar Neapolu i reszty kraju. Podobnie jak inne mafie, także Kamorra zajmowała i zajmuje się koordynowaniem przestępstw, wśród których znajdują się morderstwa, napady, porwania, szantaże i wymuszenia.
Skąd taka nazwa?
Etymologia nazwy największej włoskiej mafii nie została ostatecznie określona. Pewne jest to, że słowo camorra było w języku włoskim używane już znacznie wcześniej, w odniesieniu do złodziejskich gangów, których członkowie rekrutowali się z pospólstwa. Nazwa ta zdradza ponadto powiązanie z pojęciem morra, nazywającym hazardową grę uliczną, być może także z włoskim określeniem capo, odnoszącym się do postaci szefa. Etymologię można jednak równie dobrze wywodzić z języka hiszpańskiego, czy raczej tego rodzaju kolorytu lokalnego, w jaki uwikłane było zarządzane przez hiszpański ród królewski Królestwo Obojga Sycylii. Jak się okazuje, pod słowem chamarra krył się specyficzny rodzaj kurtki, noszonej przez XVIII-wiecznych hiszpańskich bandytów, zaś słowo camorra tłumaczy się jako określenie walki bądź sprzeczki.
Niemal dwustuletnia organizacja
Za twórcę potęgi Kamorry uchodzi Tobia Basile – miał on stworzyć ową organizację podczas pobytu w więzieniu, a także wyszkolić wówczas jej przyszłych szefów. Mafia rozpoczęła swoją działalność na terenie Neapolu w 1830 roku i trwało to przez czterdzieści lat. Istnieniu włoskiej Kamorry zagroziła poważnie dopiero zapowiedź włoskiego dyktatora Mussoliniego, iż doprowadzi on do zlikwidowania tej organizacji. Wówczas, czyli w dwóch pierwszych dekadach XX wieku, członkowie Kamorry wyemigrowali z Sycylii – większość z nich zasiliła szeregi amerykańskich rodzin mafijnych. Obecnie organizacja składa się z 30 klanów, na które przypada 100 rodzin mafijnych – działają one na powrót głównie we Włoszech. W odróżnieniu od innych mafii, Kamorra nie jest zhierarchizowana, choć w ramach każdego klanu są wyodrębnione podgrupy. Dowódcy poszczególnych grup zajmują się rozdzielaniem zadań poszczególnym członkom mafii, a także przydzielaniem wynagrodzenia im oraz rodzinom zmarłych lub uwięzionych mafiosów. Społeczeństwo Włoch zdaje sobie sprawę z działalności gangsterów – także dzięki książce Roberta Saviano, który opublikował niewygodne fakty na temat mafii.
Za warstwę merytoryczną artykułu odpowiada redakcja Śladami-Mafii.pl
Komentarze
Prześlij komentarz